José Happart, een sympathieke Walenkop

Om eens niet over tapette Di Rupo te spreken, vandaag een artikeltje in De Morgen over de Waalse Feesten, waar Yves Leterme wijselijk weggebleven is. De onvermijdelijke José Happart, voorzitter van het Waals parlement, moest er ook speechen en zoals gewoonte had hij een boodschap voor de Vlamingen, m.n. "mocht er een eminente Vlaming opstaan die, in plaats van ons met verwijten te overladen, sympathiek zou zijn, open en tolerant, dan zouden we misschien meer zin krijgen om Nederlands te leren".

De vraag is hier niet dat Walen Nederlands moeten leren, maar het gaat om elimentaire beleefdheid dat wanneer je je in een land, regio,... gaat vestigen je de lokale taal aanleert. Wanneer Happart zou verhuizen naar Italië, Spanje, of Denemarken dan zou hij waarschijnlijk zonder morren de respectieve talen aanleren, maar van omhooggevallen Franstaligen in de Vlaamse gemeenten rond Brussel mag dit blijkbaar niet verwacht worden. Trouwens is er in Wallonië in het onderwijs vrije keuze betreffende de tweede taal, wat in Vlaanderen niet het geval is. Wel ook in Vlaanderen is het dringend tijd dat ze de keuze aan de leerlingen laten wat voor taal als tweede taal onderwezen wordt.

Over dit alles mag je je als Vlaming niet dik maken want dan is José daar om de Vlamingen racisten te noemen. In de jaren tachtig ging er geen week voorbij zonder dat José de Vlamingen kleineerde, beledigde op het racistische af.

Om af te sluiten in deze pre-electorale periode. Waarom is er in Wallonië geen sterk extreem-rechts ? Wel, misschien omdat de PS extreem-rechts gerecupereerd heeft met individuen zoals José Happart.