Een progressieve islam bestaat dit eigenlijk wel ?

Een week geleden was Tariq Ramadan in Brussel om in te praten op de lokale moslims. Ramadan was er op uitnoding van Islamic Relief, een humanitaire hulp- en ontwikkelingsorganisatie volgens de enen, een terroristennest volgens de anderen. Ook Ramadan zelf is niet onbesproken, nogal wat waarnemers menen dat hij met een dubbele tong spreekt, een dubbel discours naargelang het publiek waarvoor hij spreekt. Veinzerij is dan ook iets wat als heel normaal beschouwd wordt binnen de islamcultuur, tegenover niet-moslims mag je liegen zoveel je maar wilt.
Ramadan had het er opnieuw over een Europese islam, een progressieve islam. Volgens Ramadan kunnen moslims, zolang zij vrijheid van religie hebben, perfect deel uitmaken van een niet-islamitische maatschappij. Meer nog: de sharia stelt volgens hem dat moslims in dit soort maatschappij zich moeten houden aan de lokale wetgeving, en niet aan de voorgeschreven islamitische.

Ik heb het echter meer voor Hirsi Ali die in een opinie bijdrage in 'Die Welt' stelt dat aanhangers van dit soort verzinsels dromers zijn. Een progressieve islam bestaat nou helemaal niet. Een aantal citaten uit haar bijdrage zoals verschenen in Elsevier: 'Het is gevaarlijk om al te optimistisch te zijn over de ontwikkeling van een pro-westerse en gematigde Europese islam. Zelfs in de meest optimistische scenario's zal de islam in Europa nooit uitgroeien tot een ‘Prada-islam’, waarin 'jonge moslima's strakke spijkerbroeken, hoge hakken, mouwloze zwarte topjes en een bijpassend hoofddoekje dragen.'
en verder...
Volgens Hirsi Ali is het een 'struisvogelvisie' om te denken dat moslims zich uiteindelijk volledig aan zullen passen aan de Europese waarden en cultuur. Zij stelt dat het een illusie is dat de huidige problemen met moslims in Europa slechts tijdelijk zijn en dat de Europese waarden en cultuur in de toekomst zullen afrekenen met de radicale islam. (...) Volgens haar is 'Europa nog niet verloren', maar wordt het wel hoog tijd dat het continent de wil en het leiderschap toont om niet langer een 'optimistische struisvogel' te zijn.